¡Rediola!,
dexái de dar pel sacu col Halloween anglosaxón que nun ye más que la refugaya
que quedara del nuesu Samain, que foi una festividá que se celebraba la primer
nueche del añu celta y d’ehí’l so orixe. Cuntaben que, mentanto duraben los
tres díes d’esa folixa, los muertos y los vivos podríen entrar en contautu;
sicasí, la probe xente que ta soterrada nun cafia un res, non como munchos
pesaos que viven na nuesa contorna. Lu de les calabaces afuracaes yá lu
facíamos nós bien de tiempu enantes qu’ellos. Inda vive un pariente míu al
que-y prestaba glayar ensabanáu y con una na mano, con una vela prendía dientro, a los
fríngoles qu’axorizaba dende enriba la muria’l campusantu.
Asina que salú
y a festexar acoricando los nuesos vezos.
