Lluis de Turiellos

Y un poeta orixinal, que ye una categoría a parte que dexa güelga propia nel camín de les lletres, que yá ye abondo. (Munches gracies, Lluis)

lunes, 3 de abril de 2017

Corporativismu


Atapeciendo en Shanghái,
tando nós a mediudía,
atapecer, ye lu qu’hai,
atapez na mio poesía.

Si atapez na Mar de China,
¿ a min que coime m'importa?
Nun reburdies más, manina,
que sinón l’encantu corta.

Agora endilga’l poeta,
versos d’un llugar remotu,
arrémente, d’escoyeta,
y te quier vender la moto.

Ñeva que ñeva en Manchuria,
¿acaso nun ye románticu?,
¿ye ñevar una penuria?,
¿qué quies, un poema cuánticu?

Caleyo Puertu Vallarta,
¿qué se te perdiera ehí?,
toi con la pandorga farta,
porque tal cosa escribí.

Cuento un cuentu tropical
y rutio yá a tiru fechu
d’encargu d’editorial
y asina acomodo a trechu.

Que lo tropical ye exóticu
de la que cuerre l’anduelu,
magar te paeza un tópicu,
anque faigas el canelu.

Toi pensando yo tamién
entrar nesi paraxismu,
polo munchu que convién
lu del corporativismu.

Falar d’amor y de mar,
lluna y sol en tonu sele,
p’asina poder cobrar
ya arriendes salir na tele. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario