Yera duru pal braniante,
yera pardu amarronáu,
el papel del Elefante,
que desendolcaba en prau.
Non tanto como la prensa:
La Nueva, La Voz, Rexón.
Tanta fueya, tanto censa
per lloría y fondigón.
La Ilustración asturiana
siempres fixo bon papel
qu’espardía na quintana
en catropea y tropel.
Dempués, los tiempos modernos
endilgáronnos el rollu,
dacuando’l de los cuadernos
pal apuru con resuellu.
Pero’l pantalón baxar
seique resultó abegosu,
fora en corte o en payar,
pa cubrir culu y toroxu.
Peor al albentestate,
podía pillate un vecín
o una paisana escuclate
pel traseru o cebollín.
Magar llegó l’escusáu,
iguara lo repunante,
aportó papel blanquiáu
y refugó l’Elefante.
No hay comentarios:
Publicar un comentario